List ks. Stefano Gobbi na rok 2004 do wszystkich członków duchownych i świeckich Kapłańskiego Ruchu Maryjnego na świecie
Mediolan, 1 stycznia 2004
Ave Maria! Umiłowani, z początkiem nowego roku zbliżam się do was duchowo z braterskimi życzeniami pokoju.
Niepokalane Serce Maryi ze wszystkich części świata zwołuje swe dzieci, aby wraz z nimi utworzyć zwycięską armię. Nadeszły czasy wielkiej udręki i oczyszczenia, w których szatan pragnie zawładnąć światem: w teorii i w praktyce uwodzi ludzkość, która staje się ofiarą materializmu i wszelkich rozkoszy, publicznie rani i depcze prawa Boże. Zachęcam was więc i proszę:
NIE TRAĆCIE UFNOŚCI I NADZIEI
Dzisiejszy świat został opanowany przez gwałt, terroryzm i wojny, ale nasza nadzieja musi być silniejsza. Nasza nadzieja ma na imię Maryja.
„Pojawia się na naszej drodze jak znak otuchy i pewnej, całkowicie bezpiecznej nadziei” (Lumen Gentium, rozdz. 8).
Jako wsparcie dla naszej nadziei, jako matczyne schronienie w tych bolesnych i krwawych doświadczeniach, które nas oczekują – Ona przygarnia nas do Swego Niepokalanego Serca i w nim kształci apostołów czasów ostatecznych, według słów św. Ludwika Grignon de Montfort:
„Moc Maryi nad wszystkimi szatanami zabłyśnie przede wszystkim w czasach ostatecznych, kiedy to szatan czyhać będzie na Jej piętę, to znaczy na wierne Jej dzieci i pokorne Jej sługi, które Ona do walki z nim wzbudzi. W oczach świata będą oni mali i biedni, poniżeni, prześladowani i uciskani, podobnie jak pięta w porównaniu do reszty członków ciała. Lecz w zamian za to będą bogaci w łaski Boże, których im Maryja obficie udzieli; będą wielcy i możni przed Bogiem; w świętości zostaną wyniesieni ponad wszelkie stworzenie przez swą gorącą żarliwość, a Bóg tak potężnie podtrzymywać ich będzie swoją mocą, że wraz z Maryją głęboką swą pokorą miażdżyć będą głowę diabła i staną się sprawcami triumfu Jezusa Chrystusa.”
To właśnie jest zadanie, które Matka Boża powierza należącym do Kapłańskiego Ruchu Maryjnego:
BYĆ APOSTOŁAMI CZASÓW OSTATECZNYCH
W 2003 roku uczestniczyłem w regionalnych wieczernikach w Brazylii, Argentynie, Urugwaju, Paragwaju, Boliwii, we Włoszech, w Słowenii oraz w Libii. 38 razy lecąc samolotem odwiedziłem 52 miasta, przewodniczyłem 72 wieczernikom, w których uczestniczyło 70 biskupów, 1.750 kapłanów i 530 tysięcy wiernych. W rekolekcjach w Collevalenza, które były nieustannymi wieczernikami uczestniczył 1 kardynał, 10 arcybiskupów i biskupów oraz 280 kapłanów z pięciu kontynentów.
Odczuwam silną więź z wami wszystkimi, szczególnie z tymi, którzy dźwigając krzyż swych duchowych i fizycznych cierpień wspierają w ten sposób dzieło Maryi, doznając oczyszczenia – a tym samym są widomym znakiem Jej obecności i matczynej troski o Kościół.
Realizację zaplanowanych na rok 2004 wieczerników powierzam woli Boga i planom Niepokalanego Serca Maryi.
DUCHOWE REKOLEKCJE
Rekolekcje dla biskupów i księży z Kapłańskiego Ruchu Maryjnego z Europy, Ameryki, Afryki, Azji oraz Oceanii zostaną przeprowadzone w dniach od 27 czerwca do 3 lipca w Collevalenza, w Sanktuarium Miłosiernej Miłości. W związku z nimi pragnę zawiadomić:
– Wszyscy uczestniczący w rekolekcjach mogą zamieszkać w jednym domu. Z grona wiernych świeckich uczestnikami mogą być jedynie odpowiedzialni za Kapłański Ruch Maryjny.
– Proszę kapłanów, którzy dysponują wolnymi intencjami mszalnymi, aby po bratersku przekazali je tym, którym trudno uiścić niezbędne opłaty za pobyt w domu rekolekcyjnym;
– Wszelkich informacji udziela i zgłoszenia, jak zawsze przyjmuje we Włoszech: Florio Quercia SJ, Via Fagiuoli 57125 LIVORNO | Telefon Zgromadzenia: (0039) 0586 896059 | Telefon osobisty: (0039) 333 6322248. Fax: (0039) 0586 211082 int. 3 | E-mail: querciaflorio@tiscali.it da12496@iperbole.bologna.it
WIECZERNIKI REGIONALNE ZA GRANICĄ
Ze względu na to, iż coraz bardziej odczuwam ciężar wieku, pracy i zmiennego stanu zdrowia, powierzam realizację przygotowanego dla zagranicy programu Matce Niebieskiej.
Do 2 kwietnia zamierzam przebywać w Brazylii, Argentynie, Urugwaju, Paragwaju, Boliwii i Peru. Od 15 do 29 maja będę w Hiszpanii; 26 czerwca – w Słowenii; 28 sierpnia do 1 września w Austrii; 2 do 25 września w Niemczech; 11 do 24 października w Portugalii; 11 listopada do 2 grudnia w Libanie, Syrii i Jordanii.
REGIONALNE WIECZERNIKI WE WŁOSZECH
20 kwietnia - Florencja | 22 kwietnia - Collevalenza | 26 kwietnia - Bari | 28 kwietnia - Rzym | 30 kwietnia - Pompeja | 4 maja - San Gabriel | 6 maja - Bolonia | 8 maja - Genua | 11 maja - Turyn | 13 maja - Caravagio | 1 czerwca - San Vito | 3 czerwca - Padwa | 10 czerwca - Loretto
APOSTOŁOWIE KOŃCA CZASÓW
8 grudnia 1994: „Jestem Matką drugiej ewangelizacji. Na Mnie spoczywa zadanie formowania Apostołów nowej ewangelizacji. Przez te lata kształtowałam was szczególnie troskliwie poprzez dar Moich słów, abyście byli Apostołami tych ostatnich czasów.”
Lecz kimże będą owi słudzy, niewolnicy i dzieci Maryi? Odpowiada św. Ludwik (nr 56-57):
„Będą to kapłani Pańscy, co jak ogień gorejący będą rozpalać wszędzie żar miłości Bożej. Będą jako strzały w ręku mocarnej Maryi (zob. Ps 127,4), by przebić Jej nieprzyjaciół. Będą jako synowie pokolenia Lewiego, którzy dobrze oczyszczeni ogniem wielkich utrapień, a ściśle zjednoczeni z Bogiem, będą nosić złoto miłości w sercu, kadzidło modlitwy w duszy i mirrę umartwienia w ciele.
Dla biednych i maluczkich będą oni wszędzie dobrą wonią Chrystusową; dla „wielkich” zaś tego świata, dla bogaczy i pysznych, będą wonią śmierci (por. 2 Kor 2,14-16).
Będą jak chmury gromonośne, które za najmniejszym powiewem Ducha Świętego polecą w dal, by rozsiewać słowo Boże i nieść życie wieczne, nie przywiązując się do niczego, nie dziwiąc się niczemu, nie smucąc się niczym. Grzmieć będą przeciw grzechowi, huczeć przeciwko światu, uderzą na diabła i jego wspólników i przeszyją obosiecznym mieczem słowa Bożego (Ef 6,17) na życie lub śmierć wszystkich, do których Najwyższy ich pośle.
Będą to prawdziwi apostołowie czasów ostatecznych, którym Pan Zastępów da słowo, moc działania cudów i odnoszenia świetnych zwycięstw nad Jego nieprzyjaciółmi.”
APOSTOŁOWIE WIARY
„Jako Apostołowie ostatnich czasów powinniście w tych dniach wielkiego odstępstwa ogłaszać wszystkim, aż po krańce ziemi, Ewangelię Jezusa. Pośród wielkiej ciemności, która opadła na świat, szerzcie światło Chrystusa i Jego Boskiej Prawdy.” (8 grudnia 1994)
„W Kościele i świecie zapanowało w obecnych dniach wielkie zamieszanie, dotyczące wiary (...) Moje wrażenie: kiedy spoglądam na świat katolicki, wydaje się, że w głębi katolicyzmu rodzi się rodzaj niekatolickiego myślenia, zdobywającego przewagę. Może się więc zdarzyć, że jutro myśli niekatolickie będą najsilniejsze. Nigdy jednak nie będą odzwierciedlały prawdziwych nauk Kościoła. Jest więc nieodzowne, aby przy tej prawdziwej wierze i prawdziwej myśli pozostała choćby najmniejsza trzódka”. (Paweł VI)
„Jezus jest Prawdą, ponieważ jako Żywe Słowo, On sam jest źródłem i przypieczętowaniem całego Bożego Objawienia. Masoneria kościelna usiłuje więc zaciemnić Jego Boskie Słowo przez interpretacje naturalistyczne i racjonalistyczne. Poprzez próby uczynienia Go rzekomo bardziej zrozumiałym i lepiej słuchanym, pozbawia Je całej nadprzyrodzonej zawartości. Przez to szerzą się coraz bardziej błędy w Kościele katolickim. Z powodu rozpowszechniania się tych błędów wielu oddala się dziś od prawdziwej wiary, realizując w ten sposób proroctwo, które dałam wam w Fatimie: «Przyjdą czasy, gdy wielu ludzi utraci prawdziwą wiarę.» Utrata wiary to odstępstwo.” (13 czerwca 1989)
„Odstępstwo rozszerzyło się teraz w całym Kościele – zdradzonym nawet przez niektórych Biskupów, porzuconym przez wielką liczbę Kapłanów, opuszczonym przez tak wiele dzieci i profanowanym przez Mojego przeciwnika.” (26 sierpnia 1983)
Jest rzeczą konieczną byśmy w obecnych czasach stali się prawdziwymi apostołami wiary.
„Prowadzę was do wielkiej miłości: do Jezusa-Prawdy, czyniąc z was odważnych świadków wiary; czyniąc was mężnymi głosicielami wszystkich prawd wiary katolickiej, przeciwstawiającymi się z mocą i odwagą wszelkim błędom.” (13 czerwca 1989)
Rozgłaszajmy wszystkie prawdy naszej wiary, szczególnie te, o których obecnie już się nie mówi: o śmierci, sądzie ostatecznym, o piekle, czyśćcu, o niebie, krzyżu –naszym ratunku, o grzechu, który oddala nas od Boga, o potrzebie sakramentu pokuty, o obowiązku podążania drogą wskazaną przez Jezusa w Ewangeliach.
Rozlewajcie Moje Światło, głosząc Ewangelię Jezusa z mocą i wiernością. Powinniście głosić Jego Boskie Słowo z taką samą jasnością i prostotą, z jaką oznajmił je wam Jezus. Jeśli jesteście wiernymi sługami Ewangelii, stańcie w jej obronie, silnie przeciwstawiając się stałemu szerzeniu się sekt i wszelkich form spirytyzmu oraz magicznych praktyk (...) Staniecie się w ten sposób apostołami nowej ewangelizacji, o którą tak bardzo prosi Mój Papież, i drogocennymi narzędziami Mojego matczynego tryumfu.” (15 listopada 1995)
APOSTOŁOWIE ŚWIĘTOŚCI
„Jako Apostołowie ostatnich czasów powinniście dawać wszystkim życie samego Boga przez łaskę przekazywaną w sakramentach, których jesteście szafarzami. W ten sposób szerzycie zapach czystości i świętości w tych czasach wielkiego zepsucia.” (8 grudnia 1994)
„Będą to prawdziwi uczniowie Jezusa Chrystusa, idący śladami Jego ubóstwa, pokory, wzgardy dla świata, miłości bliźniego. Będą nauczali jak iść wąską drogą do Boga w świetle czystej prawdy, tj. według Ewangelii, a nie według zasad świata, bez względu na osobę, nie oszczędzając nikogo, bez obawy przed kimkolwiek ze śmiertelnych, choćby najpotężniejszym. W ustach będą mieli obosieczny miecz słowa Bożego (Hbr 4,12; Ef 6,17); na ramionach nieść będą zakrwawiony proporzec Krzyża, w prawej ręce krucyfiks, różaniec w lewej, święte imiona Jezusa i Maryi na sercu, a skromność i umartwienie Jezusa Chrystusa zajaśnieje w całym ich postępowaniu.” (św. Ludwik de Montfort, nr 59)
„Chcę, by takimi byli wszyscy Kapłani należący do Kapłańskiego Ruchu Maryjnego. Powinni być Moimi Kapłanami! Powtarzam ci: Moimi. Odkąd poświęcili się Mojemu Niepokalanemu Sercu, nie mogą już należeć do siebie. (...) Ponieważ ci Kapłani należą do Mnie, dlatego muszą się przyzwyczajać do powierzania się Mojemu kierownictwu – z prostotą i oddaniem. Cieszę się, kiedy mogę ich prowadzić jak Mama do wielkiej świętości. Chcę, by odznaczali się gorliwością. Pragnę, by bardzo kochali Mojego Syna Jezusa. Chcę, aby zawsze pozostawali wierni Ewangelii. Powinni być ulegli w Moich rękach – dla współdziałania z wielkim planem Miłosierdzia.” (24 sierpnia 1973)
„Stawajcie się odważnymi zwiastunami Jego tryumfu, bo wy – małe dzieci Mnie poświęcone, żyjące Moim duchem – jesteście Apostołami tych ostatnich czasów.
Żyjcie jako wierni uczniowie Jezusa, mając w pogardzie świat i samych siebie, w ubóstwie, pokorze, milczeniu, modlitwie, umartwieniu, miłości i zjednoczeniu z Bogiem, nieznani i pogardzani przez świat.
Nadszedł czas, byście wyszli z waszego ukrycia i oświecili ziemię. Ukażcie się wszystkim jako Moje dzieci, bo Ja jestem zawsze z wami. Niech wiara będzie światłem, które was oświeca w tych dniach ciemności, i niech gorliwość dla czci i chwały Mego Syna będzie jedyną sprawą, jaka was pochłania.
Walczcie, dzieci Światłości, bo godzina Mojej walki już nadeszła. W surowości zimy wy jesteście pączkami kiełkującymi na Moim Niepokalanym Sercu. Ja umieszczam je na gałęziach Kościoła, aby wam powiedzieć, że właśnie ma nadejść jego najpiękniejsza wiosna. To będzie dla niego Druga Pięćdziesiątnica.” (31 grudnia 1997)
„Jako Apostołowie ostatnich czasów jesteście wezwani do niesienia rosy miłosiernej miłości Jezusa na świat wysuszony z powodu niezdolności do kochania i ciągle zagrożony nienawiścią, przemocą i wojną.” (8 grudnia 1994)
„Rozsiewajcie Moje Światło, rozlewając wokół siebie balsam Mojej macierzyńskiej czułości. Idźcie przede wszystkim na spotkanie małych, ubogich, grzesznych, zagubionych, uciskanych, niezliczonych ofiar wszelkich niesprawiedliwości i aktów przemocy. Zanieście ich wszystkich do bezpiecznego schronienia Mojego Niepokalanego Serca.” (15 listopada 1995)
APOSTOŁOWIE JEDNOŚCI
„Masoneria usiłuje zniszczyć jedność Kościoła przez podstępny i zdradziecki atak na Papieża. Zawiązuje ona spisek opozycji i kontestacji wobec Papieża. Wspiera i wynagradza tych, którzy go lekceważą i są mu nieposłuszni. Szerzy głosy krytyczne oraz sprzeciwy Biskupów i teologów. Przez to burzy się sam fundament jedności Kościoła i staje się on coraz bardziej porozrywany i podzielony. (...) Czynię was drogocennymi narzędziami jego jedności. Dlatego właśnie zachowywanie szczególnej jedności z Papieżem uczyniłam drugim zobowiązaniem w Moim Ruchu. Dzięki waszej miłości i waszej wierności Boży plan doskonałego zjednoczenia Kościoła zabłyśnie na nowo w całej swej wspaniałości.” (13 czerwca 1989)
„Przez osobę i dzieło Ojca Świętego Jana Pawła II rozsiewam Moje wielkie światło. Będzie się ono powiększać, w miarę jak ciemność coraz bardziej będzie wszystko ogarniać. Kapłani i wierni poświęceni Memu Niepokalanemu Sercu, dzieci, które zgromadziłam w Moim zastępie ze wszystkich stron świata na wielką, czekającą was bitwę, zjednoczcie się wszyscy wokół Papieża, a zostaniecie przyobleczeni Moją własną siłą i Moim cudownym światłem! Kochajcie go, módlcie się za niego, słuchajcie go! Bądźcie mu we wszystkim posłuszni”. (1 stycznia 1979)
„Przyłącz się, w miłości i modlitwie, do wszystkich Kapłanów należących do Mojego Ruchu, który prowadzę do coraz większej miłości do Papieża i Kościoła z nim zjednoczonego. Musicie podtrzymywać go modlitwą, waszą miłością i wiernością. Powinniście iść za nim, realizując jak najdoskonalej wszystko, co postanowi dla dobra Kościoła. Dajcie pod tym względem dobry przykład wszystkim. Musicie go bronić w chwilach, kiedy Mój nieprzyjaciel rzuci się z wściekłością na niego. Szatan będzie zwodził Moich biednych synów, aby się przeciwstawiali Papieżowi”. (17 października 1978)
„Dziś oznajmiam wam, że jest to Papież Mojej tajemnicy – Papież, o którym mówiły dzieci otrzymujące objawienia, Papież Mojej miłości i Mojego bólu. (...)Moje Niepokalane Serce jest zranione, widząc jak wokół niego rozszerza się pustka i obojętność, pełna pychy opozycja wobec jego nauczania, kontestacja ze strony niektórych Moich biednych synów Biskupów, Kapłanów, osób duchownych i wiernych. Z tego powodu Mój Kościół jest dziś dotknięty głębokim podziałem, zagrożony utratą wiary, przeszyty niewiernością, która staje się coraz większa.” (13 maja 1991)
APOSTOŁOWIE EUCHARYSTII
„Jako Apostołowie ostatnich czasów powinniście ogłaszać bliskość chwalebnego powrotu Jezusa. Wprowadzi On ludzkość w nowe czasy, w których ukażą się wreszcie nowe niebiosa i nowa ziemia. Głoście wszystkim Jego bliski powrót. «Maranatha. Przyjdź, Panie Jezu!»” (8 grudnia 1994)
„Przyjście chwalebnego Królestwa Chrystusa zbiegnie się z największą wspaniałością Eucharystii. Chrystus urzeczywistni Swe wspaniałe Królestwo w powszechnym tryumfie Jego Królestwa Eucharystycznego, które rozwinie się z całą mocą i będzie miało możność zmieniać serca, dusze, osoby, rodziny, społeczeństwo i nawet strukturę świata. Po przywróceniu Swego Eucharystycznego Królestwa Jezus doprowadzi was do cieszenia się Jego stałą obecnością: odczujecie ją w nowy i nadzwyczajny sposób. Doprowadzi was do przeżywania drugiego, odnowionego i piękniejszego ziemskiego Raju.” (21 sierpnia 1987)
We Mszy świętej poprzez znak sakramentalny odnawiana jest ofiara, którą Jezus wypełnił na Górze Kalwarii. W Eucharystii Jezus jest rzeczywiście obecny, ze swoim Ciałem, swoją Krwią, Duszą i swoją Boskością.
„Msza św. uobecnia ofiarę Krzyża (...) przez swój ścisły związek z ofiarą na Golgocie jest ofiarą w pełnym sensie, (...) Sakramentalne uobecnienie we Mszy św. ofiary Chrystusa, uwieńczonej Jego zmartwychwstaniem, zakłada specyficzną obecność, o której «mówi się jako o „rzeczywistej” nie w sensie wyłączności, tak jakby inne nie były „rzeczywiste”, ale przez antonomazję, ponieważ jest substancjalna, a w jej mocy Chrystus, Bóg-Człowiek cały staje się obecny» „Ecclesia de Eucharistia 13-15)
W tych czasach „masoneria usiłuje na wiele podstępnych sposobów zaatakować w Kościele kult sakramentu Eucharystii. Uznaje w niej jedynie aspekt Uczty, a usiłuje pomniejszyć jej wartość jako Ofiary i zanegować rzeczywistą i osobową obecność Jezusa w konsekrowanych Hostiach. W tym celu stopniowo zostały zniesione wszelkie zewnętrzne oznaki wyrażające wiarę w rzeczywistą obecność Jezusa w Eucharystii, np. przyklękanie, godziny publicznej adoracji, święty zwyczaj otaczania Tabernakulum światłami i kwiatami.” (13 czerwca 1989)
„Istnieją bowiem miejsca, w których zauważa się prawie całkowity zanik praktyki adoracji eucharystycznej. Do tego dochodzą też tu i ówdzie, w różnych środowiskach kościelnych, nadużycia powodujące zaciemnianie prawidłowej wiary i nauczania katolickiego odnośnie do tego przedziwnego Sakramentu. Czasami spotyka się bardzo ograniczone rozumienie tajemnicy Eucharystii. Ogołocona z jej wymiaru ofiarniczego, jest przeżywana w sposób nie wykraczający poza sens i znaczenie zwykłego braterskiego spotkania” (Ecclesia de Eucharistia, 10)
W tych czasach rozszerza się w Kościele zwyczaj przystępowania do Komunii w stanie grzechu śmiertelnego. Głośmy wiernym konieczność spowiedzi sakramentalnej przed przyjęciem Eucharystii u tego, kto jest w stanie grzechu śmiertelnego. I za naszym pośrednictwem, nas kapłanów, będzie mógł rozkwitnąć w całym Kościele sakrament Pojednania!
„Jeżeli chrześcijanin ma na sumieniu brzemię grzechu ciężkiego, to – aby mógł mieć pełny udział w Ofierze Eucharystycznej – obowiązkową staje się droga pokuty, poprzez sakrament Pojednania.” (Ecclesia de Eucharistia, 37)
„Bolesną koronę cierniową wokół Mego Niepokalanego Serca tworzą dziś przede wszystkim świętokradztwa. Ileż jest dziś świętokradzkich Komunii! Można powiedzieć, że nie ma dziś celebracji eucharystycznej, w której nie byłoby świętokradzkich Komunii. Gdybyście mogli dostrzec Moimi oczyma rozmiar tej plagi, która zaraziła cały Kościół. Paraliżuje Go, czyni nieczystym i bardzo chorym! Gdybyście to widzieli Moimi oczyma, wylewalibyście ze Mną obfite łzy. (...)
Umiłowani synowie poświęceni Memu Sercu, bądźcie dziś potężnym wołaniem o pełny powrót całego Kościoła walczącego do Jezusa obecnego w Eucharystii, gdyż tylko tam znajduje się źródło wody żywej! Oczyści ona Kościół, usunie jego suszę i odnowi pustynię, w którą się zamienił. Jedynie tam znajduje się tajemnica Życia, które otworzy dla niego drugą Pięćdziesiątnicę łaski i światła. Tylko tam znajduje się zdrój odnowionej świętości – Jezus w Eucharystii!”
„Proszę, żeby powrócono wszędzie do organizowania godzin adoracji przed Jezusem wystawionym w Najświętszym Sakramencie. Pragnę, żeby wzrósł hołd miłości wobec Eucharystii (...)Kapłani i wierni należący do Mojego Ruchu, przychodźcie często przed Tabernakulum, módlcie się przed Tabernakulum.” (21 sierpnia 1987)
„Jest więc zadaniem pasterzy Kościoła, aby również poprzez własne świadectwo zachęcali do kultu eucharystycznego, do trwania na adoracji przed Chrystusem obecnym pod postaciami eucharystycznymi, szczególnie podczas wystawienia Najświętszego Sakramentu. Pięknie jest zatrzymać się z Nim i jak umiłowany Uczeń oprzeć głowę na Jego piersi (por. J 13,25), poczuć dotknięcie nieskończoną miłością Jego Serca.” („Ecclesia de Eucharistia” 25)
„Na wzór Jana – umiłowanego apostoła, powołanego do głębokiej jedności życia z Jezusem żyjącym w Swym ludzkim Ciele – staniecie się nowymi Janami, wezwanymi do głębokiej jedności życia z Jego chwalebnym Ciałem, rzeczywiście obecnym jako ofiara i ukrytym pod postaciami konsekrowanego Chleba, przechowywanego we wszystkich Tabernakulach świata.” (31 marca 1988)
„To nie wasze duszpasterskie plany ani dyskusje, to nie ludzkie środki – które dają wam tyle nadziei i pewności – lecz jedynie Jezus w Eucharystii da całemu Kościołowi siłę do całkowitej odnowy. Uczyni go ubogim, ewangelicznym, czystym, pozbawionym wszelkiego oparcia, w którym pokładałby swą ufność; uczyni go świętym, pięknym, bez skazy i bez zmarszczki – na podobieństwo waszej Niebieskiej Mamy.” (8 sierpnia 1986)
„Posłuchajmy przede wszystkim Najświętszej Dziewicy Maryi, w której tajemnica Eucharystii jawi się bardziej niż w kimkolwiek innym jako tajemnica światła. Patrząc na Nią, poznajemy przemieniającą moc, jaką posiada Eucharystia. W Niej dostrzegamy świat odnowiony w miłości. Kontemplując Ją wziętą do Nieba z duszą i ciałem, dostrzegamy skrawek «nowych niebios» i «nowej ziemi», które otworzą się przed naszymi oczyma wraz z powtórnym przyjściem Chrystusa. Tu na ziemi Eucharystia stanowi ich «rękojmię» i, w pewnym sensie, antycypację: Veni, Domine Iesu! (Ap 22, 20).” (Ecclesia de Eucharystia, 62)
Powierzam wam zadanie przekazania treści tego pisma wszystkim członkom Kapłańskiego Ruchu Maryjnego. Niech do każdego dotrze jego treść, jak również moje serdeczne pozdrowienia i kapłańskie błogosławieństwo.
W Niepokalanym Sercu Maryi, Wasz mały brat, don Stefano Gobbi